AUTOPORTRETY
Na wspólny projekt charyzmatycznej wokalistki o słowiańskich polsko-rosyjsko-ukraińskich korzeniach - Sashy Strunin i wybitnego amerykańsko – kandyjsko - polskiego kompozytora i trębacza Gary Guthmana złożą się utwory skomponowane do poezji Mirona Białoszewskiego – poety Warszawy, który mówił o sobie, że jest „nocnym stróżem opisującym w swoich wierszach stosunek do drobin rzeczywistości".
Strunin i Guthman postanowili zapuścić mocno korzenie w mieście wciąż szukającym swojej tożsamości i tak zróżnicowanym kulturowo jak stolica Polski. Zachwyciła ich twórczość Białoszewskiego, która jest surrealistycznie nierealna a równocześnie tak rytmiczna że oboje postanowili oddać hołd w postaci przełożenia jej na język muzyki.
Sam Miron mówił o swojej twórczości tak : „Często byty u nas mówienia specjalne (bardzo wyliczone co do melodii, choć jeszcze mówienia), śpiewania wprost i śpiewanio-mówienia, na pograniczu, które okazało się dosyć szerokie, bo okazało się wiele sposobów prawie śpiewania, mówienia podśpiewywanego, ciągów monotonii albo na odwrót spiętrzeń rytmicznych, które robiły się samochcąc muzyką”.
Dla tej niezwykłej tkanki tekstowej to właśnie jazz okazał się idealnym medium, dając artystom niezliczone możliwości ekspresji gdzie intymne trio Filipa Wojciechowskiego (Filip Wojciechowski- fortepian, Paweł Państa-kontrabas/gitara basowa, Cezary Konrad-perkusja), z gościnnym, instrumentalnym udziałem samego kompozytora, w naturalny sposób współgra z subtelnym czarem warszawskiego poety.
Po przeszło roku wspólnej pracy, powstało dziewięć unikalnych kompozycji do wierszy jednego z kultowych poetów XX wieku.
Gary Guthman jest autorem wszystkich kompozycji.
Projekt dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury w ramach programu „Muzyczny ślad, realizowanego przez Instytut Muzyki i Tańca. Muzeum Warszawy objęło projekt parasolem partnerskim zaś patronatu medialnego udzieliły: TVPKultura, JazzPRESS oraz RDC.
Album wydany nakładem wydawnictwa SOLITON
GARY GUTHMAN
Wielokrotnie współpracował jako lider i solista z takimi zespołami jak: Stan Kenton, Louis Bellson, Dorsey Brothers Big Band, Clark Terry oraz Bee Gees, a także z artystami jak m.in: Tom Jones, Aretha Franklin, Paul Anka, Ginger Rogers, Dionne Warwick, Frankie Avalon, Burt Bacharach,
Tony Bennett, Roger Whitaker, Michel Legrand, Neil Sadaka, Michael Bublé.
Skomponował i zorkiestrował setki aranżacji wykonywanych przez najlepsze orkiestry amerykańskie i kanadyjskie m.in: Toronto Symphony, National Arts Centre Orchestra, Winnipeg Symphony, Vancouver Symphony, Calgary Philharmonic, Portland Symphony, Austin Symphony, New York Pops (Carnegie Hall). Z jego aranżacji korzystały m.in: National Champion Bands and Orchestras i Stan Kenton Orchestra (1975-1980).
Programy takie jak: „ITV In Concert Series”, „Celebrity Review”, „The Palace”, oraz „Tommy Banks Show” zamawiały u niego niejednokrotnie oprawę muzyczną.
SASHA STRUNIN
Pomimo młodego wieku dysponuje ogromnym międzynarodowym doświadczeniem koncertowym ponieważ gości na scenach polskich i europejskich gości od 2005 zaczynając od występów na targach muzycznych w Cannes.
W tym samym roku jej album wydany nakładem Universal Music Polska uzyskał status złotej płyty. W roku 2007 odbyła tournée po Europie (Hiszpania, Irlandia, Rosja, Ukraina, Cypr, Łotwa, Litwa) a w 2009 Sony Music wydało jej pierwszy album solistyczny.
Pomimo sukcesów odnoszonych w komercyjnych projektach zmieniła emploi na jazzowe i w 2016 nagrała album jazzowy „Woman In Black” wydany przez Agencję Muzyczną Polskiego Radia a czerwcu nakładem wydawnictwa SOLITON ukazała się płyta „Autoportrety”
MIRON BIAŁOSZEWSKI
ur. 30 czerwca lub 30 lipca 1922 w Warszawie, zm. 17 czerwca 1983 tamże – polski poeta, prozaik, dramatopisarz i aktor teatralny.
Należał do tzw. pokolenia „Współczesności”. Wiosną 1955 Białoszewski wraz z Lechem Emfazym Stefańskim i Bogusławem Choińskim założyli tzw. Teatr na Tarczyńskiej, gdzie wystawiał swoje cztery programy sceniczne, zawierające m.in. sztuki Wiwisekcja i Osmędeusze. W inscenizacjach tych brał również udział osobiście (jako aktor) wraz z Ludmiłą Murawską.
Debiutował w krakowskim „Życiu Literackim” w 1955 w ramach Prapremiery pięciu poetów obok wierszy m.in. Herberta, a pierwszy tom jego wierszy, Obroty rzeczy, ukazał się rok później. Następnie wydał tomy poetyckie: Rachunek zachciankowy (1959), Mylne wzruszenia (1961) oraz Było i było (1965). W tym czasie zdobył duży rozgłos.
Po rozpadzie Teatru na Tarczyńskiej założył w swoim mieszkaniu przy pl. Dąbrowskiego razem z Ludwikiem Heringiem „Teatr Osobny”, który działał do 1963.
W 1970 zasłynął jako prozaik – po wydaniu tomu Pamiętnik z powstania warszawskiego, w którym 23 lat po koszmarach wojennych spisał swe przeżycia powstańcze. Niebawem ukazały się dalsze tomy prozy: Donosy rzeczywistości (1973), Szumy, zlepy, ciągi (1976), Zawał (1977) oraz Chamowo (1978).