GARY GUTHMAN
THE TRAVELER - SUITA KAMERALNA (2020)
KAJA MIANOWANA - SOPRAN
ŁUKASZ DŁUGOSZ - FLET
TOMASZ STRAHL - WIOLONCZELA
MAŁGORZATA ZALEWSKA - HARFA
TADEUSZ PACIORKIEWICZ
TRYPTYK NA HARFĘ SOLO (1975)
IMPROWIZACJA NA HARFĘ SOLO (1951)
MAŁGORZATA ZALEWSKA - HARFA
©2022 Orphée Classics| Cat. No. OC221201
Nagranie zrealizowano w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Agnieszki Osieckiej w Warszawie 12-14 września 2022 r. [1] - [13]
i 3 listopada [14] – [17] oraz w studiu Halo Productions w Warszawie 12 i 13 października
TOMASZ LIDA - producent muzyczny
AGNIESZKA SOBCZYŃSKA - projekt graficzny
FUNDACJA MUSICA DOCET - producent
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury
w ramach programu „Muzyczny ślad”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca
O SUICIE KAMERALNEJ „THE TRAVELER”
W październiku 1992 Gary Guthman napisał cykl wierszy zatytułowanych „The Nine Doors”. Artysta kończył wówczas czterdzieści lat a będąc ciągle w podróżach koncertowych szukał ukojenia w studiowaniu filozofii i sensu życia. Zainteresował się dawnymi tekstami filozoficznymi związanymi z astronomią i astrologią co w powiązaniu z ciągłymi zmianami kontynentów czy zetknięciu z innymi kręgami kulturowymi popychało go do spisania własnych przemyśleń w grubym brulionie.
Tekst przeleżał na półce przez wiele lat. Kiedy wiosną roku 2020 pandemia zamknęła wszystkich w domach przypomniałam sobie o tym wierszu i poprosiłam, aby skomponował suitę kameralną na sopran, flet, wiolonczelę i harfę wykorzystując muzycznie tekst w całości. Gary już wcześniej stworzył dla mnie wiele utworów na harfę solo z orkiestrą, lecz brakowało mi utworu, który mogłabym wykonywać na koncertach w składzie kameralnym. Zatytułował tę suitę kameralną składającą się z 13 części „The Traveler”.
Fragmenty utworu zostały prawykonane w 2021 roku a całość została nagrana w 2022 premierowo przez fantastyczny zespół naszych serdecznych muzycznych przyjaciół - Kaju, Łukaszu i Tomku - Gary i ja dziękujemy Wam za tę wspaniałą wspólną podróż!
O TRYPTYKU I IMPROWIZACJI
Tadeusz Paciorkiewicz był jednym z niewielu kompozytorów w powojennej Polsce, który poszerzał z sukcesem repertuar na harfę. Fascynował go ten instrument i lubił typowe dla harfy efekty dźwiękowe bowiem już w 1951 roku stworzył „Improwizację na harfę solo” na zamówienie znakomitej harfistki i pedagoga - profesor Janiny Rzeszewicz, która wprowadziła tę pięciominutową miniaturę o formie zbliżonej do ronda do repertuaru pedagogicznego wyższych szkół muzycznych w Łodzi i Warszawie. Środki wyrazowe tego utworu są melodyczne i umiarkowanie inspirowane środkami wyrazu dominującymi w latach pięćdziesiątych. Kompozycja miała także liczne wykonania koncertowe w kraju i za granicą, m.in.: w Paryżu, Nowym Jorku, Petersburgu i Tokio.
W 1975 roku skomponował i zadedykował utwór dla harfistki Ariadny Tugaj zatytułowany „Tryptyk na harfę solo” o częściach: „Elegia”, „Preludium i fuga” oraz „Capriccio”. Prawykonanie tego utworu odbyło się 27 grudnia 1975 roku w Konserwatorium im. Rimskiego-Korsakowa w Pietrozawodsku. Tadeusz Paciorkiewicz miał już wówczas spore doświadczenie w komponowaniu na harfę bowiem kontynuując swoją twórczą przygodę w roku 1963 stworzył utwór „Muzyka na harfę, flet obój, róg i fagot” (znany również jako „Muzyka na harfę i 5 instrumentów dętych”) w swych aluzjach stylistycznych będący wyrazem hołdu dla impresjonistów francuskich. W roku 1966 na prośbę swojego syna, znakomitego altowiolisty Artura Paciorkiewicza, napisał „Trio na flet, altówkę i harfę”, które jest utworem wirtuozowskim i wyrazem fascynacji kompozytora twórczością baroku skomponowanym dla trzech równorzędnie traktowanych instrumentów.
Komponując "Tryptyk" wykorzystał ową „harfową” wiedzę kreując interesujące i odmienne wyrazowo części.
Zestawienie tych dwóch odległych od siebie o ponad dwie dekady kompozycji daje możliwość ciekawej obserwacji jak zmieniał się jego warsztat kompozytorski i jakich brzmień poszukiwał tworząc solowe utwory na harfę.
***
Mam nadzieję, że prezentowany przez moich muzycznych partnerów i przeze mnie album dostarczy Państwu wiele radości w odkrywaniu muzyki jaką niesie kameralnie i solo mój instrument - harfa.
Małgorzata Zalewska
.jpg)
GARY GUTHMAN
Trębacz, muzyk jazzowy i kompozytor (ur.12.07.1952). Wystąpił we wszystkich 50 odcinkach programu „In Concert" nadawanego przez telewizję ITV Kanada. Współpracował wówczas z takimi osobistościami światowej sceny muzycznej jak m.in.: Tony Bennett, Aretha Franklin, Johnny Mathis i Bee Gees. W latach 1985–1995 występował w projektach ITV Television Studios w Edmonton Alberta podczas programów z udziałem takich artystów jak Ray Charles, Dionne Warwick, Neil Sadaka, Procol Harum, Stan Kenton, Louis Bellson, The Dorsey Brothers, Doc Severinsen, Engelbert Humperdinck, Sergio Mendez, Burt Bacharach i Michel Legrand. W owym czasie wydał swoje autorskie albumy „Moonchild”, „Tribute to Harry James”, „Swingmatism” oraz „Love Talk”.
Koncertował jako solista w ponad 200 salach filharmonicznych Kanady i Stanów Zjednoczonych z autorskimi projektami „Tribute to Harry James” oraz „Trumpet Greats”. W latach 1999 to 2001 występował jako solista i dyrygent w wielokroć nagradzanym spektaklu „Forever Swing”, który był prezentowany m.in. w Chicago Theatre w Chicago, Place des Arts w Montrealu, Aladdin Theatre for the Performing Arts w Las Vegas, Warner Theatre w Waszyngtonie, Elgin and Winter Garden Theatre Centre w Toronto i Los Angeles Theatre w Los Angeles. W 2004 roku został zaproszony jako solista do Carnegie Hall przez słynnego dyrygenta i twórcę The New York Pops, Skitcha Hendersona.
W tym samym roku skomponował i wyprodukował widowisko „Swingmatism”, wykonywane wielokrotnie podczas Vancouver International Jazz Festival. Od czasu przyjazdu do Europy w 2007 roku Gary Guthman wraz ze swoim kwartetem z powodzeniem występuje na festiwalach jazzowych oraz jako solista w filharmoniach. W 2011 roku wydał płytę „Solar Eclipse” ze swoimi kompozycjami jazzowymi. W 2016 roku ukazał się swingowy krążek „Woman in Black”, do którego napisał muzykę i słowa. Jest też kompozytorem utworów będących hołdem dla twórczości poety Mirona Białoszewskiego, wydanych na albumie „Autoportrety” (2019).
Premiera musicalu „List z Warszawy”, do którego stworzył muzykę oraz teksty odbyła się w Warszawskiej Operze Kameralnej w 2019 roku. Rok póżniej został wydany album z utworami z musicalu. W 2021 odbyło się prawykonanie suity kameralnej „The Traveler”. Wśród kompozycji orkiestrowych Guthmana są takie utwory jak m.in.: „Mistrz i Małgorzata” na harfę i orkiestrę (2007), „Concerto Romantico” na harfę i orkiestrę (2018), „Koncert na trąbkę i orkiestrę” (2020) oraz „Koncert na flet i orkiestrę" (2021).
TADEUSZ PACIORKIEWICZ
Kompozytor, organista i pedagog (ur. 17.10.1916 - zm. 21.11.1998). Studia muzyczne w zakresie organów ukończył pod kierunkiem Bronisława Rutkowskiego
w Konserwatorium Warszawskim (1943), zaś w zakresie kompozycji pod kierunkiem Kazimierza Sikorskiego w PWSM (Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej) w Łodzi (1951). W lutym 1945 roku wyjechał do Płocka, gdzie założył Szkołę Muzyczną im. Karola Szymanowskiego. Założona przez niego szkoła miała charakter 5-cio letniej szkoły zawodowej oraz szkoły umuzykalniającej. Przy szkole funkcjonowało również przedszkole muzyczne. W 1949 roku szkoła została rozszerzona i przyjęła charakter średniej szkoły muzycznej. W 1947 roku Tadeusz Paciorkiewicz zadebiutował jako koncertujący organista, nagrywając również dla Polskiego Radia. W 1949 roku artysta przeniósł się do Łodzi, gdzie poświęcił się całkowicie pracy pedagogicznej
i kompozytorskiej. Do 1959 roku uczył harmonii, kontrapunktu i innych przedmiotów teoretycznych w PWSM. Od 1954 roku podjął równoległą pracę w PWSM w Warszawie. Od 1959 roku zamieszkał w Warszawie, gdzie kontynuował działalność pedagogiczną i kompozytorską. W PWSM w Warszawie (póżniejszej Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina), przeszedł wszystkie stopnie awansów naukowych: docenta, profesora nadzwyczajnego i zwyczajnego. Przez wiele kadencji był dziekanem wydziału pierwszego (kompozycji, dyrygentury i teorii), a w latach 1969 – 1971 piastował urząd rektora uczelni.
_JPG.jpg)
Za swoją pracę pedagogiczną i twórczą otrzymał wiele wyróżnień i nagród. Dorobek twórczy Tadeusza Paciorkiewicza obejmuje wszystkie gatunki muzyki instrumentalnej, wokalnej i wokalno-instrumentalnej (ponad 396 pozycji). W skład tego dorobku wchodzi twórczość baletowo-operowa, kantatowo-oratoryjna, symfoniczna, chóralna, kameralna, solistyczna, dla orkiestr dętych oraz muzyka teatralna i filmowa. Głównymi pozycjami są m.in: 4 symfonie, 17 koncertów (na fortepian, klawesyn, skrzypce, altówkę, wiolonczelę, harfę, organy, obój, puzon, trąbkę, dwoje skrzypiec), 3 kwartety smyczkowe, 4 kwintety (fletowy, fortepianowy, na 5 instrumentów dętych i na 5 akordeonów), sonaty (na organy, fortepian, skrzypce, altówkę, wiolonczelę i fagot), 3 opery (w tym dwie radiowe), balet oraz oratorium „De Revolutionibus”. Poważną część w twórczości Tadeusza Paciorkiewicza stanowi muzyka o charakterze religijnym oraz kompozycje dla dzieci.
.jpg)
KAJA MIANOWANA
Jedna z nielicznych wokalistek dysponująca niezwykle elastycznym sopranem, który pozwala jej wykonywać różnorodne gatunki muzyczne - muzykę dawną, world music, musical i alternative pop. Ukończyła Szkołę Muzyczną im. T. Szeligowskiego w Lublinie na gitarze (I st.) oraz na flecie poprzecznym (II st.). W 2016 r. ukończyła Wydział Wokalno-Aktorski Uniwersytetu Muzycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasach profesor Ewy Iżykowskiej oraz profesor Krystyny Jaźwińskiej-Dobosz specjalizując się w muzyce dawnej. W roku 2017 uzyskała stypendium artystyczne w Kunstuniversität Graz w Austrii w klasie profesor Christine Whittlesey. Zadebiutowała na profesjonalnej scenie musicalowej, mając zaledwie 17 lat. W 2007 roku wygrała casting na główną rolę w musicalu „Upiór w Operze” w Teatrze w Muzycznym Roma. Stała się wtedy jedną z najmłodszych odtwórczyń roli Christine na świecie. Podczas prób do tego przedstawienia zadebiutowała w spektaklu „Koty” jako kot Promyczek/Jemima (2007). W latach 2008-2022 grała główne role w spektaklach: „Upiór w operze” (TM ROMA oraz Opera i Filharmonia Podlaska), „Les Misérables” (TM ROMA), „Notre-Dame de Paris” (Teatr Muzyczny im. D. Baduszkowej w Gdyni), „Piloci” (TM ROMA), „Lamaila” (Teatr Wielki w Łodzi), „Love Story” (Nowy Teatr im. S. Witkacego w Słupsku), "Once" (Teatr Muzyczny w Toruniu), „Machiavelli” (Teatr Muzyczny w Lublinie). a także "Apocrypha" (Teatr Pieśń Kozła). Wielokrotnie była wybierana do głównych ról przez twórców musicali jak m.in. Andrew Lloyd Webber, Riccardo Cocciante, Maciej Pawłowski, Gary Guthman.
Stypendystka Prezydenta Lublina w dziedzinie osiągnięć artystycznych (2008). Wykonywała muzykę stworzoną specjalnie na jej głos współpracując z kompozytorami muzyki filmowej Bartoszem Chajdeckim „Czas Honoru” i Mikołajem Stroińskim „Wiedźmin”. Zdobyła I miejsce w XIV Ogólnopolskim Festiwalu Piosenki Francuskiej w 2007 oraz I miejsce na II Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Anna German w Moskwie w 2015. Jako wokalistka zespołu MelluSya wydała album zatytułowany „Z SERCA”. W 2021 nagrała utwory z kanonu muzyki żydowskiej i sefardyjskiej na krążku „World of Orient” z zespołem SENTIDO. W 2022 r. wraz z Szymonem Sutorem wydała album „OFFbaroque”, łączący muzykę angielskiego baroku z elektroniką, singiel i teledysk „Wind blows” z Edytą Krzemień zapowiadający ich album "GODAI" oraz solowy singiel/wideoklip „Syrena”.
ŁUKASZ DŁUGOSZ
Znakomity flecista o międzynarodowej renomie. Absolwent studiów solistycznych w Hochschule für Musik und Theater w Monachium oraz studiów mistrzowskich w Conservatoire National Supérieur de Musique et de Danse w Paryżu oraz w Yale University w New Haven. Jest zwycięzcą kilkunastu konkursów międzynarodowych w tym tak prestiżowych jak w Paryżu, Odense, Monachium oraz Viggiano. Koncertuje jako solista i kameralista w kraju i za granicą. Jako solista występował m.in.: w Carnegie Hall, w Musikverein Goldener Saal oraz Konzerthauswe Wiedniu, Konzerthaus w Berlinie, Gasteig Carl Orff Saaloraz Herkulessaal w Monachium, Poly Theatre w Pekinie, Xinghai Concert Hall w Guangzhou, Shanghai Concert Hall, Opera House w Katarze, Shin Kobe Oriental Hall w Kobe, Sali koncertowej im.Piotra Czajkowskiego w Moskwie. Grał pod batutą takich gwiazd jak Zubin Mehta, James Levine, Mariss Jansons, Walerij Giergijew, Jesús López Cobos, Jerzy Maksymiuk, Jan Krenz, Jerzy Semkow, Jacek Kaspszyk, Gabriel Chmura, Agnieszka Duczmal czy Mirosław Jackek Błaszczyk. Był wielokrotnie zapraszany do wykonań „Koncertu fletowego" Krzysztofa Pendereckiego pod batutą kompozytora m.in w Nowym Yorku, Pekinie, Doha, Berlinie, Paryżu, Londynie, Rydze, Koblenz i Helsinkach.W 2010 roku Łukasz Długosz debiutował fonograficznie z London Symphony Orchestra z nagraniem „Koncertu fletowego” Michaela Colina. Artysta dokonał wielu nagrań archiwalnych, radiowych i telewizyjnych w kraju i za granicą oraz wydał 48 albumów płytowych zawierających w przeważającej części muzykę polską,
.jpg)
Otrzymał za nie wiele międzynarodowych nagród fonograficznych, w tym „International Classical Music Award" (ICMA), „Pizzicato Supersonic Award" oraz „Fryderyki". Jego koncerty były transmitowane przez najważniejsze rozgłośnie radiowe m.in.: BBC Radio 3, NDR, SWR, BR4, Deutschland Radio Kultur, Polskie Radio 2, Radio France, RMF Classic. Do tej pory powstały 124 utwory dedykowane jemu oraz jego żonie Agacie Kielar-Długosz. Są to dzieła symfoniczne promowane i uwieczniane fonograficznie, po ich prawykonaniu.
Prezydium Zarządu Głównego Związku Kompozytorów Polskich przyznało mu Nagrodę Honorową Związku Kompozytorów Polskich Artyście za wybitne zasługi dla promocji muzyki polskiej.
Za wybitną działalność kulturalną i promocję kultury polskiej Łukasz Długosz został odznaczony medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis. W 2019 roku otrzymał od Prezydenta RP tytuł Profesora sztuki.
.jpg)
TOMASZ STRAHL
Jeden z najwybitniejszych polskich wiolonczelistów. Ukończył Akademię Muzyczną im. Fryderyka Chopina w Warszawie w roku 1989 w klasie prof. Kazimierza Michalika. Jako stypendysta Rządu Austriackiego odbył roczne studium podyplomowe w Hochschule für Musik und darstellende Kunst w Wiedniu u Tobiasa Kühne. Laureat konkursów ogólnopolskich i międzynarodowych, m.in. I nagrody na V Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. Nicanora Zabalety w San Sebastian w Hiszpanii (1991). W roku 1994 był stypendystą Polsko-Japońskiej Fundacji JESC w roku 1994. Jako solista współpracował z dyrygentami takimi jak m.in.: Andrzej Boreyko, Jan Krenz, Henryk Czyż, Philippe Entremont, Jerzy Maksymiuk, Wojciech Michniewski, Tomasz Bugaj, Marcin Nałęcz-Niesiołowski, Krzysztof Penderecki, Jerzy Salwarowski, Antoni Wit. Współpracował z takimi orkiestrami, jak: Sinfonietta Cracovia, Sinfonia Varsovia, NOSPR, Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej, Filharmonia Sofijska, Orquestra Sinfônica Municipal São Paulo (Brazylia).
Artysta występował m.in. w Schauspielhaus (Berlin), Brucknersaal (Linz), St. John’s Smith Square (Londyn), Art Center (Tel Awiw), Toppan Hall (Tokio), Auditori (Barcelona), Sali im. Glinki w Sankt Peterburgu, w Teatrze Wielkim w Warszawie oraz w Filharmonii Narodowej.
Ważnym wydarzeniem dla artysty było wykonanie „Koncertu wiolonczelowego" Witolda Lutosławskiego, w obecności kompozytora, pod dyrekcją Mirosława Jacka Błaszczyka (1993).
W 2005 roku Tomasz Strahl zaprezentował polskie prawykonanie II „Koncertu wiolonczelowego" Piotra Mossa na festiwalu Prawykonania (2005) z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia, z którą w 2006 roku zarejestrował odnaleziony „Koncert wiolonczelowy" Zygmunta Stojowskiego.
Dokonał wielu nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia i Telewizji Polskiej, CBC Radio w Kanadzie, Pony Canyon, CD Accord, Pavane Records, Gema Stereo, Polmusic, Acte Préalable oraz Sony Classics.
Jest Profesorem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Zasiada w jury międzynarodowych konkursów wiolonczelowych. Od roku 2012 bierze udział w promocji Wydania Narodowego Dzieł Fryderyka Chopina pod redakcją prof. Jana Ekiera. W 2019 r. otrzymał nagrodę „Fryderyk” w kategorii „Album Roku Muzyka Symfoniczna i Koncertująca", a w 2020 r. za „Album Roku Muzyka Kameralna". Tomasz Strahl gra na instrumencie Leopold Widhalm, Norymberga 1778.
MAŁGORZATA ZALEWSKA
Jedna z niewielu artystek koncertujących na kilku rodzajach harf (harfa symfoniczna, celtycka, arpa doppia oraz gotycka). Występowała jako solistka z takimi artystami, jak m.in: Francisco Araisa, Brigitte Balleys, Mirosław Jacek Błaszczyk, Massimiliano Cialdi, Łukasz Długosz, Agnieszka Duczmal, Chikara Imamura, Jerzy Maksymiuk, Wojciech Michniewski, Daniel Stabrawa, Tomasz Strahl, Małgorzata Walewska oraz Tadeusz Wojciechowski oraz z zespołami Graz Trio, Warszawska Sinfonietta, Leopoldinum, Capella Bydgostiensis, MACV, Sinfonia Varsovia, Europa Galante, Orkiestra XVIII wieku, a także z wieloma orkiestrami filharmonicznymi w Polsce i za granicą. Wzięła udział w światowej promocji harfy Atlantyda a jej zdjęcie promujące instrument ukazało się na okładkach prestiżowych czasopism „Harpa" (Europa) i „Harp International" (Stany Zjednoczone). Wzięła udział w autorskich programach telewizyjnych poświęconych muzyce harfowej (1996, 1997, 2010, 2018) i dokonała telewizyjnej rejestracji recitalu wykonywanego na Festiwalu w Radziejowicach (TVP2 1998), recitalu „Impresje” wykonywanego na Międzynarodowym Festiwalu w Łańcucie (TV Polonia, 1999), „Koncertu na harfę i flet C-dur” Wolfganga Amadeusza Mozarta wykonywanego na Festiwalu Mozartowskim w Warszawie (TVP1 i TVP2, 1996, 1999, 2001), projektu „Master and Margarita” (TVP1 2007, ComCast 2009, TVP2 2014) oraz recitali kameralnych nagrywanych specjalnie na zamówienie Festiwalu Warszawa Singera oraz Narodowego Instytutu Muzyki i Tańca (2020). Była inicjatorką. solistką i producentem projektu „Classics Meets Jazz” (2020), którego projekcję online oglądało ponad 2000 widzów w ramach programu „Kultura w sieci”.
W 2005 ukazała się solistyczna płyta artystki „Harp Solo" (DUX), dofinansowana w całości ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W 2007 miała miejsce premiera suity koncertowej „Master and Margarita” na harfę i orkiestrę symfoniczną skomponowanej specjalnie dla niej przez Garego Guthmana oraz ukazał się album pod tym samym tytułem (DUX). W lutym 2018 odbyło się prawykonanie koncertu na harfę i orkiestrę zatytułowanego „Concerto Romantico” a w 2021 roku odbyła się premiera suity kameralnej „The Traveler” autorstwa Gary Guthmana. Harfistka przez ponad 20 lat reprezentowała Polskę na częste zamówienia Ministerstwa Spraw Zagranicznych, Kancelarii Prezydenta i Premiera RP oraz jest stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Ambasadorka harf CAMAC.
GARY GUTHMAN
THE TRAVELER (2020) SUITA KAMERALNA
1. INTRODUCTION ...................................................... 2:06
2. MERCURY ................................................................. 4:08
3. VENUS ...................................................................... 3:19
4. MARS ........................................................................ 6:08
5. INTERLUDE I ............................................................. 4:13
6. JUPITER ..................................................................... 3:32
7. SATURN ..................................................................... 4:14
8. INTERLUDE II ............................................................ 2:49
9. URANUS .................................................................... 2:46
10. NEPTUNE..................................................................2:54
11. INTERLUDE III ......................................................... 3:07
12. PLUTO ..................................................................... 4:59
13. EARTH.......................................................................3:38
Kaja Mianowana - sopran
Łukasz Długosz - flet
Tomasz Strahl - wiolonczela
Małgorzata Zalewska - harfa
TADEUSZ PACIORKIEWICZ
TRYPTYK (1975) I IMPROWIZACJA (1951) NA HARFĘ SOLO
14. ELEGIA ...................................................................... 5:01
15. PRELUDIUM I FUGA................................................. 2:23
16. CAPRICCIO ............................................................... 4:38
17. IMPROWIZACJA.. ...................................................... 4:20
Małgorzata Zalewska - harfa
Czas trwania całości: 64:13